User:Zero one926

Waldy Simson (veelzijdige kunstenaar)

Waldy Ricardo Simson is geboren op donderdagmiddag 22 november 1962 te Paramaribo, Suriname, als vierde van de zes kinderen die zijn moeder, Marie Johanna Valpoort, zou krijgen. Aangezien hij goed van buiten kon leren en ook nog wat kon acteren mocht hij vanaf zijn zesde jaar zijn klas vertegenwoordigen, met zang en toneel, tijdens de jaarlijkse kerstviering in de kerk. Na zijn basisschoolperiode, waarin er vanwege krappe financiële omstandigheden in huis geen goede mogelijkheden waren voor zijn kunstzinnige vorming, heeft hij pas weer op de middelbare school de kans gekregen en gegrepen om zich door middel van toneel artistiek te uiten. Nadat hij op eenentwintig jarige leeftijd zijn derde graad in de wiskunde had behaald, heeft hij pas twee jaren daarna in Den Haag, Nederland, zijn eerste stuk tekst en melodie daarop bedacht. Simson zag zijn eerste gedicht getiteld Sranan (Suriname) gepubliceerd in een editie van de Weekkrant Suriname, die in oktober 1991 in Nederland is verschenen. Voor wat beeldende kunst betreft heeft Simson, die ook werkt met papier en verder de keramiek, tiffany-, schilder-, graveer- en mozaïekkunst beoefent, voor het eerst deelgenomen aan een groepsexpositie in het winkelcentrum van Borger in Nederland in 1993. Na exposities te hebben verzorgd in het Gemeentehuis van Norg, in Utrecht en het Museum van Veenhuizen verscheen op 8 februari 1995, ook in Nederland, het eerst door Simson geschreven boek Liederen en gedichten van Simson. Op 14 februari 1997 introduceerde Simson de tiffanykunst in Suriname via de expositie Efraïm die werd gehouden in het Surinaams Museum in Paramaribo, Suriname. Na diverse exposities te hebben verzorgd in Suriname, op Aruba, Bonaire en Jamaica werd Simson uitgenodigd om, in het kader van de festiviteiten rond de negentigste verjaardag van de vrijheidsstrijder Nelson Mandela een expositie te verzorgen in het Nelson Mandela Museum in Zuid-Afrika. Simson, die Nelson Mandela op 21 juli 2008 in Qunu heeft ontmoet, heeft daar onder zeer goede internationale publieke belangstelling, ook de tiffanykunst geïntroduceerd. Het door hem gemaakte tiffany kunstwerk Amandla werd toen opgenomen in de collectie van kunstwerken van het Nelson Mandela Museum. Op 8 november 2009 verscheen in Oranjestad, Aruba, het tweede door Simson geschreven boek Nieuwe pennenvruchten van Simson. Het boek bevat onder andere poëzie, muziek, Simson, een autodidact in de kunst deel 2, foto’s van door Simson gemaakte kunstwerken, die onderdeel zijn geworden van belangrijke internationale collecties en een woordenlijst Surinaams – Nederlands. Simson heeft ook deelgenomen aan fondsvormende activiteiten ten behoeve van Haïti dat zwaar getroffen is geworden door een aardbeving. Het door hem aan Haïti opgedragen gedicht getiteld 12 januari 2010 is verschenen in het Nederlands. Het is ook vertaald in het Papiaments, Engels en Frans in de vorm van briefkaarten verschenen.

Poëzie

Geïnspireerd door een kerstconcert van de musicus Sting, ex-lid van de muziekgroep Police, schreef Waldy Simson in de Kerst van het jaar 1987 in Den Haag, Nederland, het gedicht Un bun Masra (Onze goede Heer). Alle gedichten, die hij tussen december 1987 en februari 1988 heeft geschreven, heeft hij zorgvuldig laten inbinden en gaf de bundel de titel Wan pis’ fu mi (Een deel van mij). Daarna stelde Simson de bundels Moro fu mi (Meer geschreven werk van mij) en Un ten no fara (Onze tijd komt eraan) samen. Simsons eerst verschenen boek Liederen en gedichten van Simson is ontstaan uit Un ten no fara. Het is op 8 februari 1995 in Nederland en in herziene vorm op 14 februari 1997 in Suriname verschenen. Poëzie uit Liederen en gedichten van Simson is, onder andere, gebruikt voor publicaties in Surinaamse, Nederlandse en Arubaanse dagbladen, op literaire evenementen en is ook, op de hand beschilderd papier, in ingelijste vorm in verschillende landen verschenen. Zwaar geïnspireerd door het goede verloop van het door hem georganiseerd Concert Onze Eigen Muziek heeft Simson, kort na het concert, onder andere, de gedichten Paramaribo, 5 juni 1998, Concert Onze Eigen Muziek en Erwin geschreven. Het gedicht Erwin heeft hij opgedragen aan de schilder en beeldhouwer Erwin de Vries, die de maker is van het Slavenmonument in het Oosterpark in Amsterdam, Nederland. Simson is een grote bewonderaar van de kunstenaar Erwin de Vries. In juli 1998 heeft Simson het gedicht Aruba geschreven. Hij werd daarbij geïnspireerd door de wereldse schoonheid van het eiland Aruba. Het goed ontvangen gedicht werd al gauw vertaald in het Papiaments en werd diverse keren gepubliceerd in verschillende media. Nelson Mandela heeft als mens en vrijheidsstrijder steeds een diepe indruk op Simson gemaakt. Simson kwam mede door het lezen van het door Mandela geschreven boek De lange weg naar de vrijheid tot het schrijven van het gedicht Hoop (zie link gedicht Hoop). Hoop heeft Simson geschreven rond Mandela en opgedragen aan hem. Een in het Engels vertaald exemplaar van het gedicht Hoop heeft Simson in ingelijste vorm gedoneerd aan het Nelson Mandela Musem in Zuid-Afrika. Van de hand van Simson is kort na het overlijden van de universele en veelzijdige kunstenaar Michael Jackson het gedicht getiteld 25 juni 2009 verschenen (zie link Homage aan Michael Jackson). Simson, die een zeer grote bewonderaar is van Jackson, heeft het gedicht aan zijn idool opgedragen. Het gedicht staat niet op zichzelf, maar is geïntegreerd in een portret van Jackson dat uit zwart en wit papier is gesneden. Simsons homage aan Michael Jackson is gepubliceerd in diverse dagbladen die verschijnen op Aruba en in Suriname. Ook heeft de Arubaanse televisiezender ATV aandacht besteed aan Simsons eerbetoon aan Michael Jackson. Op 8 november 2009 is het tweede door Simson geschreven boek getiteld Nieuwe pennenvruchten van Simson verschenen. In het boek zijn onder andere achttien gedichten opgenomen, waaronder Aruba, Hoop, Erwin, De kunstenaar en Concert Onze Eigen Muziek.

Muziek

Waldy Simson is opgegroeid in een familie waarin, onder andere, de kerk en muziek een heel belangrijke plaats innemen. Zijn grootvader, Floris Aurelius Valpoort, was evangelist en de drager van het muzikaal talent in zijn moeders familie. Zijn moeder, Marie Johanna Valpoort, die hem plaatste op een school van de Evangelische Broeder Gemeente, zong dagelijks, en vooral tijdens het verrichten van haar werkzaamheden in huis hele mooie liederen die hij ook op school en in de kerk hoorde, waardoor hij heel vroeg van die liederen kon leren houden. Waldy verzorgde zijn eerste muzikale optreden in de Grote Stadskerk van de Evangelische Broeder Gemeente als zesjarig kind. Dat optreden vond plaats onder leiding van zijn strenge schooljuffrouw Gambier, die vaak tegen hem zei dat hij zijn ten gehore te brengen muziek nooit mocht vergeten. Ook als het zou gebeuren dat zij hem midden in de nacht uit zijn slaap zou wekken dan nog zou hij zijn ten gehore te brengen muziek foutloos voor haar moeten kunnen reproduceren. Alle muziekteksten die Simson voor 1988 en tussen 1988 en 1991 heeft bedacht, heeft hij opgenomen in zijn nooit gepubliceerde bundels Wan pis’ fu mi en Moro fu mi. Voor zijn muzieklessen heeft Simson, door zeer intensieve studie nooit een onvoldoende gehad, maar wel de continue klacht dat hij steeds zijn eigen weg opging met de muziek die hij moest inspelen op muziekcassette om ter correctie voor zijn muziekdocent op te sturen. Toen het muziekschrift hem enigszins bekend was geworden, nam hij zich voor om zijn muziek daarin vast te leggen. In 1991 leerde Simson zijn eerste muzieklerares kennen. Tijdens hun eerste ontmoeting liet hij haar al de muziek, die hij reeds geschreven had zien en uitte hij zijn wens om onder goede begeleiding van haar intensiever muziek te studeren. Hij wilde de nodige kennis verzamelen en een goede muzikale visie vormen waardoor hij na verloop van tijd over de nodige bagage zou beschikken om muziek, vooral voor kerkelijk gebruik, te schrijven. Tijdens de samenwerking met zijn muzieklerares heeft hij zich , door een keiharde inzet, muzikaal goed kunnen otwikkelen. Liederen zoals De goede keus, Maak ons vrij van zonde Heer en Bede voor de dag, door hem gecomponeerd om enigszins weer te geven hoe hij denkt en leeft, zijn ontstaan in die tijd. Gevoelsmatig was in 1993 voor Simson de tijd aangebroken om van zijn geschreven werk een dummy te maken. Hij gaf zijn dummy de naam Un ten no fara (Onze tijd komt eraan). Un ten no fara heeft Simson voor het eerst, tijdens een boekpresentatie, laten zien aan de uitgever Jos Kruunenberg van de Daja - Stichting. Jos was zeer diep onder de indruk dat Simson zoveel had gepresteerd en wilde, omdat de Daja – Stichting nog nooit eerder liederen samen met gedichten in één boek had uitgegeven, met Simson samenwerken aan de uitgave van zijn geschreven werk. Liederen en gedichten, Simsons eerste geschreven boek, is op 8 februari 1995 in Nederland en op 14 februari 1997, in herziene vorm, in Suriname verschenen. Muziek uit Liederen en gedichten van Simson is onder andere gebruikt voor publicatie in Surinaamse, Nederlandse en Arubaanse media en wordt ten gehore gebracht door diverse zangkoren. Op vrijdag 5 juni 1998 werd in de Grote Stadskerk in Paramaribo, Suriname, het historisch geworden en door Simson georganiseerd Concert Onze Eigen Muziek verzorgd. Op het concert is uitsluitend door Surinamers gecomponeerd werk ten gehore gebracht. Het mannen-, vrouwen- en jeugdkoor Maranatha, de gemengde koren Tammenga, Jedikeko en Ceacilia, het dubbel kwartet The Melody Friends en dominee Karel Zeefuik op orgel, hebben op het concert allen een compositie van John Nelom, Henk Brandflu en van Waldy Simson ten gehore gebracht. Hilda Rathling-Randwijk en Sjachnas Pengel hebben op het concert poëzie gedeclameerd. De door Simson geschreven en op het Concert Onze Eigen Muziek ten gehore gebrachte muziek en gedeclameerde poëzie is opgenomen in Liederen en gedichten van Simson. Het byzonder goede verloop van het Concert Onze Eigen Muziek heeft er zondermeer toe bijgedragen dat Simson werd geïnspireerd tot het schrijven van nieuwe muziek zoals Psalm 150, United we stand devided we fall en U en onze kerk, die voor het eerst ten gehore werden gebracht door het gemengd koor Tammenga op het vijfentwintig jarig jubileum- concert van de Tammenga kerk der Evangelische Broeder Gemeente. !n het jaar 1999 is Simsons compositie Mijn dank (zie link Mijn dank) opgenomen geworden op de CD Sapatiya van het mannenkoor Maranatha. In Nieuwe pennenvruchten van Simson, het tweede door Simson geschreven boek, dat op 8 november 2009 in Oranjestad, Aruba is verschenen, zijn er vijf composities die Simson in de periode 1995 tot 2009 heeft geschreven, opgenomen.

Keramiek

Met het beoefenen van de keramiek is Simson in 1991 in Nederland begonnen. In de loop van de jaren heeft hij diverse keramische producten, zoals spaarpotten, asbakken, vazen, geboorteschalen, reliëfs, portretten en overig beeldend werk tot stand gebracht. Door Simson gemaakte keramiek is vaak onderdeel geweest van diverse exposities die hij verzorgd heeft in verschillende landen. (zie link Wapen van Suriname en link keramisch reliëf Michael Jackson).

Caption1
Caption2

Caption1
Caption2

Caption1
Caption2

Caption1
Caption2

Caption1
Caption2

</gallery> </gallery> </gallery> </gallery>