User:Massom
Gohdar Massom ==
De Irak Studie Groep: zwak rapport gepresenteerd
[edit]Rapport Baker-Hamilton biedt geen uitzicht op oplossing
geschreven door Gohdar Massom, december 2006
De Irak Studie Groep, onder leiding van voormalige Amerikaanse minister van buitenlandse zaken James Baker (Republikein) en oud-congreslid Lee Hamilton (Democraat), meent dat zowel op militair als diplomatiek vlak een drastische koerswijziging noodzakelijk is. Het rapport bestaat uit 79 aanbevelingen en daarin staan alternatieven voor het huidige VS Irak-beleid. Er zijn drie belangrijke aanbevelingen.
Het Amerikaanse leger moet van de commissie meer aandacht besteden aan het trainen van Iraakse militairen. Er dienen zo’n 10.000 extra trainers bij te komen om de Irakezen klaar te stomen voor een machtsovername. In het eerste kwartaal van 2008 zou een (groot) deel van de Amerikaanse gevechtstroepen dan gefaseerd uit Irak kunnen vertrekken.
Verder moet het Witte Huis eisen stellen aan de machthebbers in Bagdad, die met een politieke oplossing moeten komen om het oplopende geweld te stoppen. Als bepaalde eisen niet worden gehaald, zal Amerika de economische en militaire steun verminderen. ‘We kunnen niet langer open eind verplichtingen aangaan.
De derde aanbeveling houdt in dat het Witte Huis haar buitenlandse beleid moet veranderen. Er dient een brede diplomatieke aanpak te komen om samen met de permanente leden van de VN-veiligheidsraad, de EU en de belangrijkste landen in de regio een uitweg te zoeken uit de crisis. Daartoe behoren ook Iran en Syrië, twee landen waar het Witte Huis niets mee te maken wil hebben. Het conflict tussen Israël en de Palestijnen zal een integraal onderdeel moeten zijn van de diplomatieke initiatieven. Volgens Baker-Hamilton zal de VS deze oorlog militair niet winnen. Er moet een politieke verzoening komen tussen de oorlogvoerende groepen in Irak. Als de Irakese regering er niet in slaagt om een verzoening te bewerkstelligen, dan zullen we een buitengewoon moeilijke tijd tegemoet gaan.
Het eindrapport is een compromis tussen de twee stromingen binnen de commissie. De Democraten hadden een terugtrekking uit Irak met datum willen voorstellen, de Republikeinse leden hadden juist willen voorstellen meer troepen te sturen om de missie alsnog tot een succes te maken. In het uiteindelijke advies is gesproken over een 'geleidelijke terugtrekking' zonder einddatum. Ook zouden de troepen een meer ondersteunende rol in plaats van een gevechtsrol moeten krijgen. De commissie erkende dat er geen garantie is voor succes. ‘De situatie is zo ernstig dat het steeds moeilijker wordt voor Amerika om de gebeurtenissen in Irak te beïnvloeden,’ aldus Hamilton. ‘Deze aanbevelingen bieden een kans op succes, misschien wel de laatste kans. Het aanzien van de VS in de hele wereld staat op het spel.
De commissie erkende dat het rapport irrelevant kan worden als de situatie in Irak escaleert, bijvoorbeeld als de burgeroorlog zich over het hele land verspreidt of de regering valt zonder dat er een alternatief is.
De reacties waren om het vriendelijk uit te drukken gemengd. Syrië en Iran hadden geen behoefte om zich met de chaos in Irak te bemoeien op een andere wijze dan door steun te verlenen aan hun respectievelijke Soennitische en Sjiietische milities en geestverwanten. De Koerden voelden zich helemaal in de steek gelaten. Herstel van de positie van de Baathisten, overwegend Soennieten, was niet acceptabel voor de Sjiieten en Koerden. En Bush, hoe reageerde die? Door te besluiten méér troepen naar Irak te sturen! En overleg met Syrië en Iran? Geen sprake van!
Feiten
De feiten zijn bekend. De Verenigde Staten zijn na de geslaagde invasie en bevrijding van Irak in 2003, vastgelopen in een haast uitzichtloze burgeroorlog, die het land en de regio destabiliseert. De oorlogskosten ‘in bloed en geld’ zijn overweldigend. Ruim 3.000 Amerikanen verloren tot nu toe het leven, ruim 21.000 raakten gewond, van wie velen ernstig. Het aantal Iraakse slachtoffers bedraagt een veelvoud hiervan. De oorlog kost de VS acht miljard dollar per maand. De teller staat inmiddels op vierhonderd miljard. De totale kosten kunnen volgens Baker oplopen tot het onvoorstelbare bedrag van tweeduizend miljard dollar, een twee met twaalf nullen.
En als iets vorige maand november 2006 bij de Congresverkiezingen is gebleken, dan is het dat Amerikaanse kiezers geen waardering meer hebben voor die operatie: zij willen dat er werk wordt gemaakt van terugtrekking, zij geloven niet dat het verstandig was in Irak een democratie te vestigen, zij zijn in groeiende aantallen bereid zich van de wereld af te keren.
Kritiek op het rapport
In het algemeen zijn de aanbevelingen meer gericht op de Amerikaanse belangen dan op de belangen van de bevolking van Irak. Het rapport bevat drie gevaarlijke aanbevelingen te weten; De oproep van de studiegroep voor een nieuwe wet die het mogelijk moet maken dat duizenden leden van Saddam Husseins vroegere Baath-partij weer in hun oorspronkelijke functie bij de overheid te herstellen. Vooral de Koerdische minderheid werd onder Saddams bewind flink onderdrukt. Volgens veel Irakezen is dit een ontkenning van de lange strijd van Irakezen tegen de dictatuur. En ontkenning van de misdaden van het oude regiem. Daarnaast negeert het rapport de rol en positie van de Koerden en stelt voor de definitieve oplossing voor de olie rijke Koerdische provincie Kerkuk uit te stellen. Het negeren van de positie van de Koerden zal leiden tot een nieuwe burgeroorlog tussen Koerden en de centrale regering. Versterken van de centrale regering in Bagdad onder andere door samenvoeging van leger en politie zal uiteindelijk een dictatoriaal regiem opleveren. Dit zeker wanneer de Baathpartij weer macht krijgt.
Een aantal belangrijke aanbevelingen zijn onuitvoerbaar. Lang niet iedereen is van overtuigd dat het Iraakse leger in 2008 voldoende getraind is om de gevechtstroepen terug te trekken. Amerika is al vier jaar bezig met trainen, zonder veel succes. Het is de vraag of dat nu wel lukt, terwijl de situatie op de grond erger is dan ooit tevoren. De aanbevelingen op diplomatiek vlak lijken eveneens moeilijk uitvoerbaar. Bush is absoluut niet bereid met Iran en Syrië (As van het Kwaad) te overleggen. Hij zal beide landen niet betrekken bij het bepalen van de toekomst van Irak. De opstellers van het rapport stellen terecht dat vrede in Israël/Palestina en Irak een belangrijke voedingsbodem en ’rechtvaardiging’ voor islamitisch terrorisme zal wegnemen. Maar ze komen helaas niet met een voor alle partijen acceptabele en haalbare oplossing. Het is teleurstellend dat bekwame mensen als Baker en Hamilton zo een slecht rapport hebben afgeleverd. Vooral de houding van Baker is onbegrijpelijk. Het is nog altijd kwalijk dat Washington en Baker, die tijdens de Golfoorlog minister van Buitenlandse Zaken was, in maart 1991 niet een einde hebben gemaakt aan het regime van Saddam. Conclusie, het rapport van de Irak Studie Groep van Baker en Hamilton maakt absoluut geen einde aan het geweld in Irak. Bovendien is het rapport niet eerlijk en onrechtvaardig ten opzichte van de Koerden en andere minderheden.
Enige uitweg is opdeling van Irak in 3
Irak is uitgegroeid tot een moeras. Geen enkele oplossing – minder troepen, troepen handhaven, extra troepen – kan de geweldsspiraal doorbreken. En alle troepen terugtrekken leidt waarschijnlijk tot een hachelijk regionaal conflict. Amerika zit vast in Irak. De vraag is of de tegenstellingen in de laatste jaren niet zodanig zijn gegroeid dat een rationele oplossing via een democratische weg onmogelijk is geworden. De verschillende groeperingen zullen proberen door geweld en intimidatie hun posities te versterken. Wanneer de Amerikanen en hun bondgenoten vertrekken dan zal de centrale regering de chaos moeten beteugelen en dat kan eigenlijk alleen door harde maatregelen, die uiteindelijk weer tot een nieuwe dictatuur zullen leiden. Deze keer misschien gesteund door de Sjiieten en daarmee ook door buurland Iran. Wat het effect hiervan zal zijn op de rest van de Arabische wereld is een grote vraag.
En niet te vergeten de positie van de Koerden. Deze zijn het grootste volk in de wereld, met ruim 40 miljoen Koerden, die (nog) geen eigen staat heeft! De Koerden zullen de onrechtvaardige onderdrukking door Arabieren, Turken en Perzisch niet (langer) accepteren. Een oplossing voor de Koerdische kwestie kan niet langer uitgesteld worden. De staat Irak is een kunstmatig product na het verval van het Ottomaanse rijk in de Eerste Wereldoorlog. Het is beter om het land als een federatie van drie autonome republieken te besturen. De Koerden in het Noorden, de Sjiieten, in het Zuiden en de Soennieten in het midden. Voor Bagdad, met zijn gemengde bevolking, zou een speciale status gevonden moeten worden, denk aan dezelfde oplossing als voor Brussel. Om dit plan te realiseren is het van een groot belang dat de Europese Unie en de verenigde Naties V.N. een grotere rol in Irak krijgen. De Irakezen zouden, met hulp van de V.N., zelf hun toekomst moeten kunnen bepalen. Opdeling van Irak in 3 staten zal mogelijk de enige oplossing zijn.
June 16, 2007 News Awene Interview with Gohdar Massom, a Kurdish Member of the Dutch Labour Party Kudishaspect.com - By Raz Jabary
Gohdar Massom is originally from Southern Kurdistan. Since 1993 he lives in the Netherlands and he is now a high member of the Dutch Labour Party. In the recent Dutch elections for the Provincial Parliament in March 2007, Massom was chosen as member of the Provincial Parliament for the province of Northern Holland and he is the first ever Dutch citizen of Kurdish origin to achieve this.
1) To many people you might be unknown. Could you give us a short description about your biography and the current position you occupy in Dutch politics?
I was born in 1962 as the son of a Kurdish family which was deported to the middle part of Iraq. My father was an active member of the Kurdistan Democratic Party (KDP). On average, our family was forced anually to leave to other cities or villages inside Iraq. This is why I have for instance done my six years of primary education in five schools in at least four cities. In all, I studied Civil Engineering at three Universities. During my second year of study at the University of Salahaddin in Hawler, I had a leading role in the student demonstration of May 1982. Saddam’s regime therefore sent me more than 500 miles south, to the University of Basrah. After my study I worked as a road/water engineer in infrastructural projects in Hawler city. It was in that period that I wrote many articles relating to History, Culture and City Planning Engineering. I have lived in the Netherlands since 1993. Here I did two Engeneering-related studies. At the moment I am studying for a Master degree in Public Administration at the Dutch school for Public Management (NSOB). I occupy a high management role within the Dutch Government and I am responsible for about 150 co-operators. In Dutch politics I am a member of the Provincial Council for the province of Northern Holland. I represent more than fifty thousand inhabitants of the province, of which the Dutch capital of Amsterdam is part of.
2) Is your goal to become a Dutch MP? If yes, would you consider establishing your own political party?
I would like to become a Dutch MP. However, I prefer membership of the European Parliament rather than the Dutch Parliament. This is because Europe is becoming more important and the influence of the EU on national member-states is increasing. In regards to foreign policy I expect Europe to play an at least as important role as the United States in the future.
I do not consider to start my own political party. Within the Dutch political parties there are already many possibilites to choose from and to work in favour of society.
3) You have recently launched an online campaign (http://kurd4all.nl/signature.php?lang=4) in which you call for investigation in the issue of Halabja by the Dutch government. What motivated you to do this and what is it intended for?
In the 1980s Saddam Hussein’s regime killed tens of thousands of innocent Kurds in many brutal ways. Hereby, he used every means, among which forbidden chemical weapons. It was in this period when Iraq was in war with Iran. In this war against Khomeini Saddam Hussein received political, military and economic support from the United States and many other western countries like the Soviet Union. These countries provided Saddam with thousands of tons of chemicals for amongst others to be used in mustard gas and nerve gas. The chemical weapons were used against civilians and troops during the Iran-Iraq war (1980-1988). On March 16th 1988, Saddam killed 5 000 Kurds in the town of Halabja with these chemicals in his campaign of destruction against them. This has been the most comprehensive chemical attack on a civil target ever. On May 9th 2007, the Dutch businessman Frans van Anraat was sentenced to 17 years in jail because of his complicity in war crimes by providing Iraq with chemicals. However, he has not been sentenced for complicity in genocide against the Kurds and has also not been approached to compensation to the victims of Saddam’s use of chemical weapons. There are many evidences that Frans van Anraat was being protected by the Dutch Intelligence and Security Agency (AIVD). The Netherlands were one of the main suppliers of chemicals to Iraq. In fact, roughly 35% of these chemicals to Iraq came from Holland. With the trial of Frans van Anraat, the file of Halabja can not be closed. Many people want to know who was the adviser of Frans van Anraat. This businessman has been sentenced, but the role of the Dutch government in this case of genocide has never been investigated and needs investigation as soon as possible. Some political parties within the Dutch Parliament want an investigation in the case of the military support from the Netherlands to Bush in the liberation war of 2003. We want an investigation of possible support from the Dutch government to the regime of Saddam Hussein in the 1980s, amongst others in the development of illegal chemical weapons.
4) What can the Kurds learn from Europe?
The Kurds in Europe have to co-operate more and have to unite with the purpose of creating a strong lobby. This lobby has to implement European and international means to achieve peace and freedom in Kurdistan. The Kurds in Europe can bring over European values on democracy and human rights to Kurdistan. Next to that, Kurdistan can learn a lot from the knowledge and experience of Europe in matters relating to Social Infrastructure (Care, welfare, education and labour). The European Kurds have to play an intermediary role in this.
5) From 23-30 April 2007 you were in Kurdistan to host the 2nd Kurdish Waterconference on the invitation of the governor of Duhok-province. This was broadcasted live on Kurdistan TV. How did the visit go and what experiences did you gain?
My visit to Kurdistan last April was succesfull. I gave a presentation in the opening of the 2nd Kurdistan Waterconference. Hereby, I proposed to establish a co-operation under the name “Kurdistan Water Partnership”. On request of the Ministry of Victims and Anfal I gave three lectures in the cities of Duhok, Sulaimani and Hawler respectively about the process of the trial of Frans van Anraat. I also met with several representatives of the Kurdistan Regional Government, amongst which the chairman of the Kurdish Parliament, Kurdish MPs, the governors of Hawler and Duhok province and two Kurdish ministers.
6) As a member of the Dutch Labour Party (PvdA) you represent the labour society in the Netherlands. Are there any other, more specific societies like the Kurdish one or the non-Dutch society you represent?
The Dutch Labour Party (PvdA) has three basic principals. These are Freedom, Equality and Solidarity. Solidarity does not only mean being soldairy with the ones who struggle in Dutch society, but also with the weaker ones in societies abroad. As a high member of the PvdA in Northern Holland I represent every inhabitant of the province, hence no specific group alone. In the Provincial Parliament of Northern Holland I am commission-chairman for roads, traffic, transport and harbours. Within this commission I work towards better reachability and mobility for everyone. I am also the vice-spokesman of the main Dutch airport of Schiphol.
7) If you would get the chance to exchange roles with Dutch minister-president Balkenende, what would you do?
One day is too short to achieve results. In that case, I would like to get more time! I will get closer to the people and listen to them carefully. I want to make the gap between poor/rich and Dutch/non-Dutch ethnicities smaller and on foreign policy I would like to work on peace and co-operation for development.
Thank you very much for the interview.
You are welcome. Thank you very much for your effort as a young journalist. This interview was translated from Dutch to English by Raz Jabary.
Interview azady.nl (Door Raz Jabary)
Gohdar Massom komt oorspronkelijk uit Zuid-Koerdistan. Sinds 1993 woont hij in Nederland en is nu een hoog lid van de PvdA. In de verkiezingen voor de Provinciale Staten in maart 2007 werd Massom gekozen tot statenlid voor de provincie Noord-Holland. Hij is de eerste Nederlandse burger met Koerdische origine die dit heeft bereikt.
Voor vele mensen bent u wellicht nog onbekend. Kunt u ons een korte omschrijving geven over uw biografie en uw huidige positie in de Nederlandse politiek?
Ik ben in 1962 geboren als een zoon van een Koerdische familie die gedeporteerd was naar het midden van Irak. Mijn vader was actief lid van de Koerdische democratisch partij KDP. Ons gezin werd gemiddeld één keer per jaar gedwongen overgeplaatst naar een andere stad of dorp in midden Irak. Ik heb bijvoorbeeld de basisschool van 6 jaar in 5 scholen in 4 steden gedaan. Mijn universitaire studie civiele techniek heb ik aan 3 universiteiten voltooid. Tijdens mijn tweede studiejaar aan de universiteit van Salahaddin in Hewler, heb ik een leidende rol gespeeld in de studentendemonstratie van mei 1982. De regering van Saddam heeft mij als vergelding overgeplaatst naar de universiteit van Basrah 900 km ver in het zuiden van Irak.
Na mijn studie heb ik als weg- en waterbouwkundig ingenieur gewerkt in infrastructurele projecten in Hawler. In die periode heb ik veel artikelen geschreven op het gebied van geschiedenis, romans, cultuur en stedenbouwkunde. En sinds 1993 woon ik in Nederland. Hier heb ik twee ingenieursstudies gedaan met als studierichting weg- en waterbouwkunde en technische bestuurskunde. Momenteel volg ik de studie Master of Public Administration aan de Nederlandse School voor Openbaar Bestuur NSOB. Ik werk bij de Nederlandse overheid in een hoge management functie en ik geef leiding aan circa 150 medewerkers. In de Nederlandse politiek ben ik actief als lid van de provinciale staten van Noord-Holland. Als statenlid vertegenwoordig ik ruim vijftig duizend inwoners van Noord-Holland met als Amsterdam de hoofdstad van Nederland.
Heeft u als doel om in de Tweede Kamer terecht te komen? Zo ja, zou u overwegen uw eigen politieke partij op te richten?
Ik vind het leuk om lid te worden van de Tweede kamer. Maar het lidmaatschap van het Europese parlement heeft mijn voorkeur boven het lidmaatschap van de Tweede kamer. Dit omdat Europa steeds belangrijker wordt en de invloed van de Europese Unie op de nationale lidstaten steeds groter wordt. Op buitenlandse politiek verwacht ik dat Europa een niet mindere rol gaat spelen dan de Verenigde staten.
Ik overweeg geen eigen politieke partij op te richten. Binnen de huidige politieke partijen in Nederland is (momenteel) veel mogelijkheid om voor de samenleving te werken.
U bent recentelijk een online petitie (link) gestart waarmee u oproept voor onderzoek van de zaak Halabja door de Nederlandse regering. Wat heeft u hierbij gemotiveerd en wat wilt u ermee bereiken?
In de jaren ’80 heeft het regiem van Saddam Hussein tienduizenden onschuldige Koerden vermoord op een brute wijze. Hij gebruikte hiervoor alle beschikbare middelen onder anderen verboden chemische wapens. In deze periode voerde Irak oorlog tegen Iran. In de oorlog tegen Iran en Khomeini kreeg Saddam politieke, militaire en economische steun van de Verenigde Staten en veel andere westerse landen evenals de Sovjet-Unie. Deze landen leverden duizenden tonnen grondstoffen waaronder grondstoffen voor mosterdgas en zenuwgas aan het regiem van Saddam. Tevens leverden ze gifgasfabrieken aan Irak. De chemische wapens werden ingezet tegen burgers en militairen tijdens de Iran-Irak oorlog (1980-1988).
Op 16 maart 1988 kwamen 5000 inwoners van de stad Halabja om het leven tijdens Saddams vernietigingsoorlog tegen de Koerden. Het was de grootste chemische aanval op een burgerdoel ooit.
Op 9 mei 2007 is de Nederlandse handelaar en zakenman Frans van Anraat in hoger beroep veroordeeld tot een gevangenisstraf van 17 jaar wegens medeplichtigheid aan oorlogsmisdaden door grondstoffen aan Irak te leveren. Hij is niet veroordeeld voor medeplichtigheid aan genocide tegen de Koerden. Tevens is niet overgegaan tot betaling van schadevergoedingen aan de slachtoffers van de chemische aanvallen op de Koerden. Er zijn genoeg bewijzen dat Frans van Anraat bescherming had van de Nederlandse Algemene Inlichtingen en Veiligheidsdienst AIVD. Nederland was een van de grootste leveranciers van grondstoffen voor gifgassen aan Irak; 35% van deze grondstoffen zijn door Nederland geleverd. Met de veroordeling van Frans van Anraat kan het dossier Halabja niet afgesloten worden. Veel mensen willen weten wie de opdrachtgever van Frans van Anraat is. Deze zakenman is veroordeeld maar de rol van de Nederlandse regering in deze genocide zaak is nooit onderzocht en moet zo spoedig mogelijk onderzocht worden. Binnen het Nederlandse Parlement willen een aantal politieke partijen een onderzoek naar de militaire steun van Nederland aan Bush in de bevrijdingsoorlog van maart 2003. Wij willen een onderzoek naar mogelijke steun van Nederland aan het regiem van Saddam in de jaren ’80 waaronder bij de productie van verboden chemische wapens.
“Nederland was een van de grootste leveranciers van grondstoffen voor gifgassen aan Irak; 35% van deze grondstoffen zijn door Nederland geleverd.”
Wat kunnen Koerden van Europa leren?
De Koerden in Europa moeten meer samenwerken en zich beter verenigen met het doel een sterke lobby te vormen. Deze lobby moet Europese en internationale middelen optimaal inzetten voor vrede en vrijheid in Koerdistan. De Koerden in Europa kunnen Europese waarden op het gebeid van democratie en mensenrechten overbrengen naar Koerdistan. Daarnaast kan Koerdistan veel leren van de kennis en ervaring van Europa op het gebied van Sociale infrastructuur (Zorg, welzijn, onderwijs en arbeid). De Europese Koerden moeten hier een intermediaire rol in spelen.
“De Koerden in Europa kunnen Europese waarden op het gebeid van democratie en mensenrechten overbrengen naar Koerdistan.”
Van 23-30 april 2007 was u in Koerdistan om op uitnodiging van de gouverneur van Duhok de tweede Koerdische Waterconferentie te presenteren, welk tevens live op 'Kurdistan TV' was te volgen. Hoe was dat bezoek verlopen en wat heeft u ervan mogen opsteken?
Mijn bezoek aan Koerdistan eind april 2007 is succesvol verlopen. Ik heb een presentatie gegeven bij de opening van de Tweede Koerdistan Waterconferentie. Daar heb ik voorgesteld een samenwerkingsverband op te richten met de naam “Koerdisch water partnerschap” (Kurdistan water partnership). Daarnaast heb ik op verzoek van het ministerie van Slachtoffers en Anfal drie lezingen gehouden over het proces van de berechting van Frans van Anraat in de steden Duhok, Slemani en Hawler. Tevens heb ik een aantal vertegenwoordigers van de KRG gesproken, onder anderen de plv. voorzitter van het Koerdisch parlement en een aantal Koerdische parlementariërs, de gouverneurs van de provincies Hawler en Duhok en twee Koerdische ministers.
Als lid van de PvdA vertegenwoordigt u de arbeidersgemeenschap in Nederland. Zijn er ook andere, meer specifiekere gemeenschappen zoals de Koerdische of allochtoonse die u vertegenwoordigt?
De Partij van de Arbeid PvdA heeft drie basis beginselen. Deze zijn vrijheid, gelijkheid en solidariteit. Solidariteit betekent niet alleen solidair zijn met degenen die het moeilijk hebben in Nederland maar ook met de zwakkeren in de samenleving buiten Nederland. Als statenlid van de PvdA in Noord Holland vertegenwoordig ik alle inwoners van Noord-Holland. Dus geen specifieke groep alleen. In de provinciale staten van Noord-Holland ben ik plv. commissievoorzitter Wegen, Verkeer, Vervoer en Zeehavens WVVZ. In deze commissie werk ik aan betere bereikbaarheid en mobiliteit voor iedereen. Tevens ben ik tweede woordvoerder Schiphol.
“Solidariteit betekent niet alleen solidair zijn met degenen die het moeilijk hebben in Nederland maar ook met de zwakkeren in de samenleving buiten Nederland.”
Als u een dagje met minister-president Balkenende van plek mocht ruilen, wat zou u dan doen?
Een dag is te weinig om resultaten te boeken. Ik zou het graag langer willen doen! Ik ga dichter bij de mensen staan en goed naar hun luisteren. De kloof tussen armen en rijken en allochtonen en autochtonen zou ik kleiner willen maken. Op buitenlandse politiek zou ik meer willen gaan werken aan vrede en ontwikkelingssamenwerking.
Hartelijk dank voor het interview.
Graag gedaan en jij ook zeer bedankt voor je inspanning als jonge journalist.
Bron: www.azady.nl op 14-07-2007, interview Raz Jabary