User:Kabul Afghanistan
| This is a Wikipedia user page. This is not an encyclopedia article or the talk page for an encyclopedia article. If you find this page on any site other than Wikipedia, you are viewing a mirror site. Be aware that the page may be outdated and that the user whom this page is about may have no personal affiliation with any site other than Wikipedia. The original page is located at https://en.wikipedia.org/wiki/User:Kabul_Afghanistan. |  |
محترم خواجه صاحب عبداله (احرار) زاده شهر زیبا کابل افغانستان بوده و در خانواده که دوستدار علم و معرفت اسلامی، انسانی، و بلاخره در باب شعر و عرفان زبان دری فارسی چشم به جهان گشود. در سن شش ساله گی علمُ القرآن را که آموزش آن برای هر مرد و زن مسلمان فرض و کیمیای سعادت هر دو کونین است آموخت. بلاخره بعد از ختم تحصیلات خویش اولین وظیفه شانرا درسال ۱۳۴۳ در بانک انکشاف زراعتی آغاز و در سال ۱۳۷۹ بنابر نا بسامانی های اوضاع سیاسی و امنیتی وظیفۀ را که مدت بیش از ۳۶ سال را در بانک مذکور سپری نموده بود به درجه مافوق رتبه ترک و مانند میلیون ها افغان با غیور وبا عزت جبراً راهی دیار غربت گردید. وی از آوان جوانی به تصوف و عرفان رو آورده و همواره اوقات فراغت خویش را صرف مطالعه اشعار و افکار شایسته خداوند گاران عشق، عرفان، آشتی و صلح نموده و همواره هر آنچیزیکه می آموخت برای دیگران می آموزاند. آقای احرار اشعار و مضامین زیادی را پیرامون مطالب مختلف نوشته اند واینک شما عزیزان شعر و ادب را به مطالعه شعر نعت محمدی (ص) دعوت مینمایم
بسم الله الرحمن الرحیم
'سردار کونین، جوهر ایجاد عالم ها حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم'
درخــشان است به عـالم یا محمد (ص) نام زیبایت
کشم چون سرمه در چشمان خود خاک قدم هــایت
شرفـــیاب حــضـور آســــتان قــُــدس اگــر گــردم
شـوم خاک درت تا گــرد مـن افتـــــد به دامــانــت
نبود (یثرب) چنین روشن، و تاریک بود سرا پایش
شده روشن تر از خورشــید سرا پایــش ز انوارت
شــده عــالم ز فــیض تابــش نــورت گـــلسـتان ها
به ظاهــر خــاک، به معنی نـــورِ الله است القــابت
بخــاک گر نسبتت گــویم و این کــفـر ادب باشــــد
تو از عرش بریــنی نیست ایـن خــاک سیاه جایـت
وجـود تـو زنـور مــطـلـق است ای سـرور عــالــم
جهــان بــود ظلمـتسـتانی، شـده روشـن از افـکرات
تو از نوری و هم در جان ما، چون جان شــیرینی
بقلب عاشقان نقــش است مقــام و جاء و هم نــامت
تویی سردار کونــین، جــوهر ایــجاد عــالــــم هــا
هویدا نیست بهـیچ کس گــوهــر آن ذات والایـت
به سبحان الــذی اسـرا خــدا فــرمـــوده در قـــرآن
مبارک بـاد ای شــاه دو عـالــم شــوکـت و شانـت
اگــر باشــم چــو کلب آستانت یا رســول الله (ص)
به زیر چــــتر رحـمـت باشـــم و بـیــنم دیـــدارت
بنــام ( احرار) بمــعـنی نیــستم آزاد و در بــنـد م
رهــایی ده مــرا، قــلـبم بکـن روشـن زمـعـنایـت
با احترام،
ارادتمند نور محمدی ص
Khowaja Abduallah Ahrar خواجه عبداله احرار