User:Delalis
Aκροατήριο ομιλητών.
Σε μια περίοδο που η πληροφορία έχει ανάγκη από κοινότητες να την διυλίσουν ,πιστούς φίλους να την μοιραστούν , διαμορφωτές γνώμης να την υιοθετήσουν και τέλος σύντομα κανάλια για να μοιραστεί με ταχύτητα, κάποιοι συνεχίζουν να πράττουν σαν να βρισκόμαστε 30 χρόνια πριν. Εάν είσαι πενήντα ετών και βλέπεις τον κόσμο όπως όταν ήσουν είκοσι, τότε είχες απλά τριάντα χαμένα χρόνια. A man who views the world the same at fifty as he did at twenty has wasted thirty years of his life.Muhammad Ali
Είναι η Ελλάδα μια αρκετά εύκολη χώρα για να γίνεις εκδότης ; (Mε ρώτησε ένας Σκανδιναβός συνάδελφος σε συνέδριο του 2001) ή είσαστε τόσο πολλοί και συχνοί αναγνώστες; «Είμαστε καλύτεροι στο να παράγουμε ειδήσεις ίσως λιγότεροι καλοί στο να τις καταναλώνουμε» του απάντησα ,ενώ μέσα μου είχα αρχίσει ήδη την αυτοκριτική για τον κλάδο μας.
Είχα διακρίνει μια δόση ειρωνείας εκ μέρους τους, όταν παρουσιάζαμε 80 πανελλαδικούς τίτλους εφημερίδων και εκατοντάδων περιοδικών , πληθώρα καναλιών και ραδιοφώνων, όταν προσπαθούσα να απολογηθώ για κάποιους ειδικούς φόρους , για το τι σημαίνει μεταχρονολογημένη επιταγή , το γιατί τα χιλιάδες περίπτερα που έβλεπαν στην χώρα μας ανήκουν στο υπουργείο Αμύνης και τέλος ότι σχεδόν στο σύνολο τους τα ΜΜΕ ήταν επί χρόνια ζημιογόνα.Το αγαπημένο τους μεταξύ όλων ήταν όταν παρουσιάζονταν έρευνες (Από διεθνής πηγές και όχι από μένα) για την κατάταξη τις χώρας μας στα ποσοστά διείσδυσης του διαδικτύου στον ελληνικό πληθυσμό, ή στο ποσοστό αγοράς εφημερίδων, όπου όλοι σηκωνόντουσαν για λίγο από τις θέσεις τους για να δουν εάν είμαστε στην λίστα καθώς τα κεφάλια των μπροστινών, τους εμπόδιζαν να το επιβεβαιώσουν. Σε μια εποχή όπου η ταχύτητα του τρόπου ζωής είναι ιλιγγιώδης ,χανόμασταν σε συζητήσεις για το εάν οι εφημερίδες είναι μετατηλεοπτικές , η τηλεόραση είναι μεταϊντερνετική και τα social media είναι ή επόμενη μέρα ή η επόμενη φούσκα .Αντί να μαλώνουμε για την επωνυμία των blogs και εάν αυτό είναι το μείζων??? ,το SOPA, PIPA, ACTA κτλ.
Θελήσαμε σε μια εποχή που σπανίζουν οι ακροατές, να είμαστε όλοι ομιλητές με ακροατήριο ομιλητών.
Αναλωθήκαμε σε λάθος κατεύθυνση με αποτέλεσμα να έχουμε κρίση ταυτότητας και αυτό πρέπει να οφείλεται στον δισυπόστατο σημερινό μας ρόλο ,του δημιουργού των ειδήσεων μέσο της συμμετοχικής δημοσιογραφίας, του καταναλωτή της είδησης και τέλος του καλύτερου διαφημιστή που κάνουμε με το «μοίρασμα» share ,χρησιμοποιώντας τον καλύτερο τρόπο μετάδοσης που είναι διαχρονικά το Word of Mouth
Όσοι έκαναν την μετάβαση από μέσα μαζικής ενημέρωσης σε μέσα μαζικής επικοινωνίας είμαι σίγουρος ότι έχουν μετανιώσει ή θα το αισθανθούν σύντομα. Αυτός ήταν και ο δρόμος χωρίς επιστροφή για πολλά από τα μέσα που δεν άντεξαν στην πορεία των τελευταίων ετών. Το γιατί τον επέλεξαν μπορούμε να το φανταστούμε. Το χαμηλότερο κόστος, η έλλειψη επένδυσης σε έρευνα αγοράς για την πραγματική ανάγκη ή όχι ενός νέου τίτλου και σε ποια μέσα θα έπρεπε να επενδύσουν οι επιχειρηματίες οδήγησαν σε μοντέλα όπου η κακή αντιγραφή και η επανάληψη κυριαρχούσε . Η θεωρία που υποστήριζε ότι εφόσον πέτυχε ένα μέσο να δημιουργήσουμε άλλα δέκα παρόμοια είτε στον ίδιο όμιλο για να μην μας προλάβει ο ανταγωνισμός είτε από τον ανταγωνισμό γιατί το θεωρούσε ευκαιρία χωρίς να μελετά εάν είναι εντελώς έξω από την αρχική του στρατηγική, έφερε ως αποτέλεσμα τον κατακερματισμό του χώρου και την απαξίωση τόσο του προϊόντος όσο και των στελεχών της. Το ανθρώπινο δυναμικό του ήταν πάντοτε άξιο για να κινηθεί στους κανόνες που διαμόρφωνε ο χώρος μας, αλλά όχι πάντοτε το κατάλληλο στην κατάλληλη θέση.
Το αύριο για τα ίδια τα ΜΜΕ και όχι για τα στελέχη τους απαραίτητα, είναι καλύτερο, σε ένα περιβάλλον υγιέστερο, θεωρώ σίγουρη την υγιή ανάπτυξή τους, τόσο ως προς τους δημιουργούς τους, χρήστες τους όσο και ως προς τους διαφημιζόμενους τους. Πρόοδος είναι το «βάδισμα εμπρός (αλλά επί της οδού)» ενώ επίσης πρόοδος για το Βικιλεξικό ορίζεται ως: Η βελτίωση, ο δρόμος προς κάτι καλύτερο .
Καλή μας πρόοδο.
2012
Work, life, balance not worklifebalance Κάτω το time management , ζήτω το life management Δεν υπάρχει ισορροπία , υπάρχει σωστή αναλογία.
Σε μια εποχή που αναλύσεις περί του Worklifebalance περιττεύουν ,σε μια περίοδο που η ισορροπία ακούγεται ως το πιο ανισόρροπο γεγονός, υπάρχει μια ανάλυση που μας κάνεινα νιώθουμε ασφαλείς όταν γλιστράμε από το σχοινί του ακροβάτη που λέγεται «Ισορροπία»και πιανόμαστε από την ζώνη ασφαλείας της «Αναλογίας»
Μια νέα θεωρία προσπαθεί να θεμελιωθεί παρακάτω που υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει ισορροπία αλλά υπάρχει αναλογία .
Από την Ισορροπία στην αναλογία λοιπόν….. ξεκινάμε .
“Ο πρόεδρος της Γαλλίας δεν ήταν παρών στην γέννηση του πρώτου του παιδιού με την Carla-Bruni Sarkozy,είχε έκτακτη συνάντηση με την Καγκελάριο της Γερμανίας Angela Merkel”.
Πόσες φορές ανάλογες ειδήσεις περνάνε στα ψιλά καθώς έχει περάσει στην αντίληψη της πλειοψηφία μας ότι τέτοιου είδους ψευτοδιλήμματα, έχουν ήδη απαντηθεί.
Ποιος δεν θα κατανοούσε άλλωστε την σοβαρότητα της στιγμής ,το έκτακτο της περίπτωσης, την ειδική περίσταση ,το εξαιρετικά σημαντικό γεγονός και τέλος αστάθμητους παράγοντες και καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης.
Έχουν αναλύσει κατά καιρούς, την σημασία του να έχουμε μια απόλυτη ισορροπία, μεταξύ της ζωής και της καριέρας μας ή απλά τον διαχωρισμό της προσωπικής με την επαγγελματική μας ζωή.
Ακούγεται από μόνο του ισορροπία τρόμου που εάν χάσεις την ισορροπία παραμένει ο τρόμος!
Ακούγεται επίσης εξίσου σχιζοφρενικό να ζεις ως split personality μεταξύ δύο κόσμων.
Τι είναι σωστό και λάθος για τον καθένα μας πρέπει να το επαναπροσδιορίζουμε συνεχώς.
Βασικές αρχές πάντοτε θα υπάρχουν, αλλά υποχρεούμαστε συνεχώς να προσαρμοζόμαστε σε μια καινούργια κατάσταση ;
Που είναι τα όρια της επαγγελματικής ζωής και που αρχίζει η άλλη ζωή…η «Κανονική».
«Όταν μπήκα στο τέλος της σχολικής εορτής, είπα αυθόρμητα στον διπλανό μου εάν τον ρωτήσει ο γιός μου πότε ήρθα, να πει ότι ήμουν εκεί σε όλη την παράσταση»
'«Δεν θα είσαι στην γιορτή της κόρης σου για το συνέδριο της εταιρείας ;»''''Μερικές καθημερινές ιστορίες, μας υπενθυμίζουν την ένταση και τις ενοχές που βιώνουμε.Ο κάθε άνθρωπος έχει από την φύση του διαφορετικά κριτήρια ,μέτρα σύγκρισης και διαφορετικά βιώματα.
Ισορροπία 50% 50% και worklifebalance δεν υπάρχει .Απλά δεχτείτε το ως κάτι φυσιολογικό.
Φυσιολογικό επίσης είναι όσο αυξάνει η ευθύνη της θέσης σου να αυξάνονται οι επαγγελματικές υποχρεώσεις και εκεί να εισβάλουν καινούργιες θυσίες πέρα από τα στενά όρια του 9 πρωί με 5 το απόγευμα ή στην γκρίζα ζώνη μεταξύ καθημερινών και Σαββατοκύριακου.
Εκεί εάν η απόφαση του να προχωρήσεις σε τέτοιο επίπεδο έχει παρθεί συνειδητά και έχεις συναποφασίσει με τους οικείους σου τον νέο σου ρόλο, το κάνει αρκετά πιο εύκολο αλλά όχι εύκολο , ποτέ δεν ήταν.
Ποτέ άλλωστε δεν μπορούμε να προβλέψουμε τις ανάγκες και τις υποχρεώσεις στο job description αλλά μπορεί σίγουρα να βοηθήσει η συγκατάβαση και η συναίνεση όταν προκύψει το έκτακτο γεγονός.
Ποτέ όμως το γεγονός δεν θα σβηστεί από την μνήμη .Κάποιος εκεί έξω κρατά έναν λογαριασμό. Να είστε σίγουροι πως κάθε φορά που η ζυγαριά γέρνει πότε στην μια και πότε στην άλλη μεριά κάποιος κρατά πρακτικά.
Σπάνια ή ίσως και ποτέ δεν θα βιώσουμε την απόλυτη ισορροπία. Η αναλογία είναι αυτό που μετρά πραγματικά στις σχέσεις μας.
Έστω ότι κάποιος θεωρεί ότι η σωστή για αυτόν αναλογία, είναι η παρακάτω:
Εργασία ή καριέρα 33%, 33% ξεκούραση ύπνος και 33% προσωπικός χρόνος .
Ποτέ δεν θα τηρήσει την παραπάνω αναλογία στο ακέραιο αλλά πάνω σε αυτή την αναλογία θα προσπαθήσει να ορίσει τις επιλογές του και θα κινηθεί αντίστοιχα.
Η ισορροπία στην αναλογία του είναι μόνο μία , κάθε φορά που ξεπερνά η μία ανάγκη την άλλη υποχρεούται να κρατά λογαριασμό και να εξοφλεί πάντοτε τα ελλείμματα του με το πλεόνασμα του.
Εάν χθες απουσίαζε από ένα σημαντικό οικογενειακό γεγονός θα πρέπει να θυσιάσει από τα υπόλοιπα δυο ένα μέρος τους, για να αναπληρώσει το κενό του τόσο προς τους άλλους όσο και προς τον ίδιο του τον εαυτό, αφού ο ίδιος έχει ορίσει την ιδανική αναλογία που τον κάνει ευτυχισμένο και ισορροπημένο.
Μην φοβάστε να πληρώσετε τον λογαριασμό για δύο βασικούς λόγους
Πρώτον κανείς δεν μας θέλει δίπλα του 24 ώρες, όσο καλοί επαγγελματίες , σύντροφοι ή καλοί φίλοι και εάν είμαστε.
Δεύτερον πάντοτε όταν ένα υπόλοιπο συσσωρεύεται είτε είναι αδύνατον να το εξυπηρετήσουμε είτε συχνά μας επιβάλλεται ένα πέναλτι.
Το πέναλτι τις περισσότερες φορές ανατρέπει το αποτέλεσμα όσο καλή προσπάθεια και εάν είχαμε κάνει, ή όσο συνεπής και εάν ήμασταν στο παρελθόν επίσης δεν παίζει κανένα ρόλο.
Κρατήστε λογαριασμό στην αναλογία της δικής σας ισορροπίας και πληρώστε αμέσως και όχι σε δόσεις .
Η νόσος του clown
Είναι σίγουρο ότι και το συγκεκριμένο κείμενο απευθύνεται σε ελάχιστους, θα είναι δυσνόητο και όπως πάντα με πολλές αλληγορικές έννοιες και μεταφορικό λόγο. Ο κύκλος που απευθύνεται όμως το συγκεκριμένο θέμα, εύχομαι να μικραίνει συνεχώς και ίσως κάποτε σε μια ιδανική κοινωνία να εξαφανιστεί. Η κοινωνία μας όμως που ζούμε σήμερα δημιουργεί από μόνη της ασθένειες για να μας πουλήσει την θεραπεία τους όπως γράφει ο ΣΤΙΒΕΝ ΠΡΕΣΣΦΙΛΝΤ στο βιβλίο του Ο πόλεμος της τέχνης Διαβάζοντας αρκετά για τις σύγχρονες ασθένειες κατανοούμε ότι οι πρόγονοι μας θα μας ειρωνευόντουσαν εάν τους εξηγούσαμε ότι υπάρχουν ταξικές, επαγγελματικές ,αστικές κ.ο.κ ασθένειες που εξαρτώνται από την ιεραρχία μας στον χώρο εργασίας, την πόλη όπου ζούμε, το επίπεδο μόρφωσης που έχουμε. Εγώ ήμουν ένας από εκείνους τους είρωνες, που όταν οι κουβέντα έγερνε προς τέτοιου είδους θέματα ήμουν απόλυτος και ασκούσα κριτική σε όσους πίστευαν τις ανοησίες της παρέας. Και έτσι έμαθα να ζω, να απολαμβάνω τα θέλω μου και όχι τα πρέπει τους, να νιώθω ανίκητος από όλα και από όλους. Και δόξα τον Θεό μου πήγε καλά για δύο δεκαετίες. Όχι και λίγο για έναν άνθρωπο που δεν έχει κλείσει τα σαράντα του και τα πιο παραγωγικά και δημιουργικά του χρόνια κυκλοφορούσε με την παραπάνω θεωρία που τον ανέβαζε στο άλογο της αυτοπεποίθησης και νικούσε πάντα στην κούρσα. Enjoy the ride... Μου φώναζε συχνά ο Μέντορας μου όταν είχα ανησυχίες για κάτι που έπρεπε να φέρω σε πέρας και ένιωθα ότι ήταν πέρα από τις δυνατότητες μου. Οξύμωρο θα μου πείτε να ανησυχώ , όταν προηγουμένως σας έλεγα ότι για εμένα λίγα ήταν εκείνα που θεώρησα δύσκολα σε μια πορεία που όλα τα υπερπηδούσε το πάθος μου και η φιλοδοξία μου. Και όμως εκεί ήταν το κλειδί , ναι εκεί ήταν το οξύμωρο. Ποτέ δεν είπα πως δεν φοβήθηκα ή πως ακόμα δεν τρόμαξα σε κάποιες κρίσιμες στιγμές. Το παρά φύση στην περίπτωση μου ήταν η υπέρβαση να εγκαταλείψεις το σταθερό για το κενό όπως έμαθα να κάνω από πολύ νέος στην ζωή μου κυριολεκτικά και μεταφορικά. Μπορεί να το κάνει αυτό και κάποιος με το δάκρυ στο μάγουλο, κάποιος άσπρος από τον φόβο , ένας με τα δόντια σφιγμένα αν όχι ραγισμένα , αλλά το θέμα είναι να μπορεί και ας ξενύχτισε με τον εφιάλτη του που έλεγε το αντίθετο. Πως όλο αυτό δεν το δείχνεις τώρα σε τρίτους ; Eίναι μια τέχνη που έχει συνεχή εξάσκηση μέχρι να γίνεις εξωτερικά τουλάχιστον ανέκφραστος (Poker face). Και λέω εξωτερικά γιατί σε εκείνους αναφέρομαι και όχι σε όσους έπαθαν συναισθηματική αποφλοίωση μέσα από την διαδικασία . Αναφέρομαι σε όσους πάλεψαν για αυτό , για όσους υπερέβαλαν εαυτόν, για όσους έπνιξαν μέσα τους πολλά συναισθήματα που ούτε το φανταζόντουσαν ότι θα το κατάφερναν. Άνθρωπος που δεν φοβάται είναι επικίνδυνος για τον εαυτό του και για τους άλλους. Και ξαφνικά το τίμημα του clown στην εξωτερική σου όψη που άρχισες να συνηθίζεις, έχει επιφέρει εσωτερικά Coulrophobia (fear of clowns ) Τώρα τα πράγματα περιπλέκονται και θέλεις να αλλάξεις. Γιατί ίσως κουράστηκες , φοβήθηκες, δεν χρειάζεται πλέον να προσποιείσαι, δεν έχει σημασία . Σε ενημερώνουν ότι πρέπει να ζήσεις με αυτό και είναι το μόνο που δεν αντέχεις. Θα το αντέξεις και αυτό όπως όλα τα άλλα ; Είναι ο στόχος . Ο νέος στόχος που έβαλες και αυτή την φορά δεν αρκεί μόνο να θέλεις αλλά πρέπει να τον πετύχεις. Delalis 12 June 2011
Δεν υπήρξες ποτέ.
Ωραία ,τέλος , πάπαλα , finito la musica, passato la fiesta, από δω πάνε και οι άλλοι και εγώ σαν το πρόβατο βρέθηκα με τους άλλους προς την πόρτα της εξόδου.
Σιγά τα αβγά , θα ξανασηκωθώ , άλλωστε δεν ήταν η πρώτη φορά. Όχι ότι αποκτάς εμπειρία σε τέτοιου είδους θέματα απλά το προετοίμαζα ή προετοιμαζόμουν για αυτό .
Σήμερα όμως, δεν το ήθελα ,θα ’θελα να ήταν σε ημερομηνία που είχα ορίσει εγώ, σημαδιακή και καλά για να πω ότι το είχα βάλει σαν στόχο και τον έπιασα.
Control freak θα μου πεις. Ναι θα σου απαντήσω ,αλλά υπάρχουν δύο είδη. Εγώ δεν γνωρίζω ακόμη που ανήκω.
«Όταν ο άνθρωπος προγραμματίζει ο Θεός γελάει»… και εγώ είμαι καλός στο να προγραμματίζω, αλλά έχω ξεχάσει να γελάω.
Κανείς δεν σεβάστηκε το δικό μου timing,αλλά αρχίζω να κατανοώ και τον λόγο για τον οποίο δεν έγινε.
Και τώρα …ξεκινήματα ,νέα αρχή ,restart.Από άλλη αφετηρία φυσικά , αλλά αυτό μικρή σημασία έχει.
Πρώτη σκέψη να κεφαλαιοποιήσω την εμπειρία μου ,τις γνωριμίες μου ,να πατήσω πάνω στα ίχνη μου προς τα πίσω, για να θυμηθώ και να με θυμηθούν.
Δεύτερη σκέψη ,αδράνεια .Μην κάνεις τίποτα ,εάν πραγματικά αξίζεις θα σε βρουν εκείνοι που πρέπει .
Τρίτη σκέψη μην βιαστώ να ζητήσω ή να αποδεχθώ μια πρόταση μέχρι να έρθει η καλύτερη.
Τέταρτη σκέψη ,ξεχνώ τις παραπάνω τρείς σκέψεις και προχωρώ παρακάτω .
Γιατί τα ίχνη δεν τα αναγνωρίζω ούτε εγώ πλέον, η εμπειρία ωφελεί μόνο εάν συνεχίσεις στην ίδια κατηγορία και εγώ δεν είμαι σίγουρος εάν θέλω να επαναλαμβάνομαι. Εκείνοι που ελπίζεις να σε αναζητήσουν δεν σε είχαν χάσει ή ξεχάσει ποτέ ,πάντα στο ίδιο μέρος βρισκόντουσαν και γνώριζαν το στίγμα σου.
Δεν είναι το θέμα πομπός ή δέκτης. Ο πομπός πρέπει να εκπέμπει και ο δέκτης να λαμβάνει. Γίνε ότι θέλεις από τα δύο ,αρκεί να λειτουργείς σωστά.
Τελικά , «δεν υπήρξες ποτέ», με καληνύχτισε ο φίλος μου και με άφησε ακόμη να σκέφτομαι.
Το ανικανοποίητο φυγείν αδύνατον
Κάνοντας μια ακόμη ενδοσκόπηση έχοντας την διάθεση να ανακαλύψω νέους δρόμους για περιήγηση, εκλογίκευσα τις πράξεις μου , μειώνοντας τα θέλω μου σε μια εποχή που τα επιζητά.
Το αποτέλεσμα δεν με ικανοποιούσε και διέταξα να αλλάξω πορεία σε ένα ταξίδι που σίγουρα όλοι θα έβγαζαν εισιτήριο ,αλλά πολλοί θα ακύρωναν τις κρατήσεις.
Ξεκινώ να παραδέχομαι λάθη και απόψεις που αντιφάσκουν με την καθημερινότητα μου , για να συναντήσω εμένα και να συντονιστώ με το πρέπει.
Split personality ήταν η διάγνωση που αμέσως πέταξα στο τζάκι, έτσι ώστε να μην αντιμετωπίσω την δημόσια κριτική, αλλά δεν απέφυγα να συνομιλήσω μια ακόμη φορά με τον πιο αυστηρό συνομιλητή μου.
Προσκάλεσα και καλούς φανταστικούς συνομιλητές που σέβομαι τις απόψεις τους και κανείς δεν μου αρνήθηκε.
Δύσκολη άσκηση , να ορίσουμε το όραμα του καθένα μας και μετά να στοχοποιήσουμε χρονικά την υλοποίηση του.
Πρωτόγνωρο για όλους μας , σπανίως λέμε την αλήθεια για το όνειρο της ζωής μας, αλλά όλοι θεωρούμε ότι το αποκωδικοποιούμε με τις κινήσεις μας προς τους άλλους.
Τελικά όλοι θέλουμε αυτό που του δίνουμε τις ελάχιστες πιθανότητες να υλοποιηθεί , στο μεταίχμιο της φαντασίας μας με την ονείρωξη , μπαινοβγαίνουμε και δοκιμάζουμε το ακατόρθωτο.
Το ανικανοποίητο φυγείν αδύνατον , αλλά δεν μετρά η πρόσκαιρη εμπειρία αλλά η διάρκεια.
Αφορά ελάχιστους και όλοι νιώθουν ότι είναι σε αυτούς.
Είναι σαν τον μέσο όρο των ανθρώπων, που θεωρούν τον εαυτό τους να υπερπηδά την πλειοψηφία αλλά πρακτικά πρέπει να δεχτούμε το μαθηματικό αποτέλεσμα που αποδεικνύει το αδύνατον της πράξης.
Mediocracy = Mediocracy
Διαπραγμάτευση= Εγκεφαλικό bras de fer
Σύμβουλοι επιχειρήσεων = Κουτί παραπόνων
Μετακίνηση= Παραδίδω στον επόμενο;
Βonus -Targets-= Το καρότο και το μαστίγιο
Διαδικασίες= Από την πράξη στην θεωρία.
Συγχώνευση = Και πώς να χωρέσετε.
Βιογραφικό= Και που να το στείλεις.
Απόλυση = Τέλος ή αρχή.
Εταιρική παιδεία= Δεν διδάσκεται
Πληροφορία= Και τι να την κάνεις.
Εχεμύθεια= Σσσσστ.
Όραμα= Ποιος το έχασε για να το βρεις εσύ.
Συνάδελφοι = Φίλοι ή Φίδι…
Προϊστάμενοι= Σήμερα εγώ αύριο εσύ.
Μισθοδοσία= Χ 14 /11
Ίδρυση επιχείρησης= Το ήμισυ του παντός.
Διαφημιστικό τρίγωνο =Και άλλα σχήματα του χώρου.
WC =Who Cares?
Ιinterviews = Καλώς ήρθατε
Meetings=To know us better
Presentations= Η χυλόπιτα σαν τρόπος ζωής
Τίτλοι-Γαλόνια = Αντί αυξήσεως
Ανταγωνισμός= Αναγκαίο κακό
Προμήθειαή Μίζα = Πάρτε δυό προσφορές.
Η αγορά= Ισορροπία τρόμου.
Το βράδυ έχω εκδήλωση, Θα αργήσω= Όλη η αγορά ένα μεγάλο κρεβάτι.
Συνέδρια = Μακριά να ναι και όπου να ναι.
Παραίτηση= Ποτέ εν θερμώ.
Πωλήσεις= Πωλούμε δεν ξεπουλιόμαστε.
Στατιστική= Η θεωρία της σχετικότητας
Εταιρική Παιδεία Το μάθημα που δεν διδάξαμε και δεν διδαχθήκαμε είναι το πως πρέπει να κινούμαστε εσωτερικά στον χώρο εργασίας. Άλλωστε ποιος να παραδεχτεί ότι δεν γνωρίζει τους απλούς κανόνες συμπεριφοράς και τον σωστό τρόπο επικοινωνίας σε μια εταιρεία. Ξεκινώντας λοιπόν από την γνωστή τακτική αλλάζω πρόσωπα μέχρι να επιβληθώ ή το δοκιμάζω τρόπους να γίνω αγαπητός, επιβλητικός, συναδελφικός, προσαρμοστικός, υπεροπτικός ,μεταλλασσόμαστε ανάλογα των περιστάσεων και των προσώπων που συνεργαζόμαστε. Είναι όμως ο σωστός τρόπος; Δεν ακούγεται σχιζοφρενικό να ακολουθούμε μια λογική που στηρίζεται στην τύχη ή στην δική μας υποκειμενική αντίληψη για το πως θεωρούμε ότι έχουμε διαμορφώσει το επιθυμητό προφίλ . Κανόνες υπάρχουν και υπήρχαν πάντα, απλά θεωρούνται πολυτέλεια για να τους εφαρμόσει η κάθε εταιρεία που οφείλει να σέβεται τους εργαζομένους της και τα στελέχη της σε όλη τα επίπεδα . Πως άλλωστε απαιτεί να υπάρχει εταιρική κουλτούρα ,υψηλό επίπεδο παραγωγικότητας και δημιουργική σκέψη εάν αυτό δεν το αποπνέει η φιλοσοφία της ,οι αρχές και οι αξίες της εταιρείας ή ακόμα χειρότερα εάν τα παραπάνω υπάρχουν και δεν τα επικοινωνεί . Δεν αναφέρομαι φυσικά μόνο στις πολυεθνικές εταιρείες ή σε μεγάλες εταιρείες με πολυάριθμο προσωπικό και περίπλοκο οργανόγραμμα αλλά στις πάσης φύσεως εταιρείες που απαιτούν, αξιώνουν αποτελέσματα εφάμιλλα των προσδοκιών τους, καταθέτοντας όμως ως αντίβαρο την ιστορία τους, την επώνυμη και διαχρονική λειτουργία τους και φυσικά τα οράματα τους. Μάλιστα στην σύγχρονη εποχή των οργανωμένων ομίλων επιβάλλεται η ύπαρξη τμήματος ανθρωπίνων πόρων, εκπαίδευση των νέων προσληφθέντων, τήρηση βιβλίου με το ιστορικό της εταιρείας για την συνέχεια της ,αλλά και για την βελτίωση της , καθώς και για λόγους benchmarking, statistics κτλ. Η εταιρική παιδεία τελικά διδάσκετε ;Εάν όχι, θα πρέπει να την διδάξουμε.
Ποιος πήγε να σκοτώσει τις εφημερίδες αλλά τις βρήκε νεκρές.
Εδώ και χρόνια έχει ξεκινήσει μια αρθογραφία σχετικά με τον θάνατο των εφημερίδων και για το ποιός ευθύνεται. Στα πιο πολλά δημοσιεύματα φωτογραφίζουν ως ένοχο τον συνήθη ύποπτο ,το ιντερνέτ. Ξεκινώντας και εγώ την ερευνά μου ,googlάρωντας σε τέτοιου είδους κείμενα πραγματικά επηρεάστηκα και ήμουν έτοιμος να συμφωνήσω. Συνεδριάζοντας λοιπόν με τον εαυτό μου για την τελική ετυμηγορία ,έπρεπε να πάρω και τους δύο ρόλους και του κατήγορου και του συνηγόρου. Πότε άρχισαν να δημοσιεύονται όλες αυτές οι θεωρίες; πόσα χρόνια πριν άρχισαν να χάνουν μερίδιο οι εφημερίδες τόσο από διαφήμιση όσο και από κυκλοφορία;. Άκουσα και κάποιους έγκριτους δημοσιογράφους να ισχυρίζονται ότι είναι ένοχες οι δωρεάν εφημερίδες. Δεν βρέθηκε κανείς να τους πει ότι η πτώση κυκλοφορίας τους έπεσε αναλογικά στο Πανελλαδικό τους δίκτυο αλλά οι δωρεάν κυκλοφορούν στην Αθήνα Φυσικά μπορεί να είναι όλοι τους οπαδοί της θεωρίας του χάους που λέει ότι όταν μια δωρεάν εφημερίδα κυκλοφορεί καθημερινά στην Αθήνα τότε μειώνεται η κυκλοφορία της Κυριακάτικης εφημερίδας περιπτέρου, στην Άνω Μερά Μυκόνου… Γνωρίζω μέσα από αποτελέσματα ερευνών ότι οι χρήστες του διαδικτύου το χρησιμοποιούν για την ενημέρωση τους κατά ελάχιστο ποσοστό σε σχέση με τον τζόγο, τα κοινωνικά δίκτυα και το σεξ; Όλα αυτά στην δική μου λογική δεν χωρέσανε και έτσι άρχισα να ψάχνω τι δεν κάναμε στις εφημερίδες ενώ θα ήθελαν πολύ οι αναγνώστες μας. Πρώτα από όλα να ρωτήσουμε τους ίδιους. Δεν το κάναμε.!!! Άρχισα επίσης να μην εμπιστεύομαι την καθόλου ανεπηρέαστη και ανιδιοτελή κρίση μου και έτσι ξεκίνησα να διαβάζω έρευνες για την χρήση μέσων . Τώρα η άποψη μου είναι εντελώς αδιάφορη, θα μάθω επιτέλους τι λένε οι άλλοι ,οι πολλοί ,οι μη ειδική επί του θέματος.
Και τώρα αρχίζουν τα ευρήματα…
Αν ήμουν εισιτήριο θα ήμουν διαρκείας - Αν ήμουν στόχος θα ήμουν κινούμενος - Αν ήμουν τραγούδι θα ήμουν soundtrack - Αν ήμουν αρχή θα είχα και τέλος - Αν ήμουν ιδέα θα ήμουν δική σας - Αν ήμουν προϊόν θα ήμουν μόνο σε επιλεγμένα σημεία - Αν ήμουν εκπομπή θα ήμουν ζωντανή - Αν δεν ήμουν εδώ θα ήμουν αλλού - Αν ήμουν ομιλητής θα ήμουν πρώτα ακροατής - Αν ήμουν πελάτης θα ήμουν δύσκολος
Αν γράφω κάτι που θα φανεί χρήσιμο σε εμένα τότε προτιμώ να το διαβάσω από άλλον
Σχεδιάζω προβλήματα για να τους δώσω μια λύση.
Θυμάμαι εκείνους που με πίστεψαν και πιστεύω πως και εκείνοι με θυμούνται
Θέλει δύναμη να πιστέψεις σε κάτι, ιδιαίτερα αν δεν το πίστεψες από την αρχή.
Αν όλοι πράτταμε εκείνο που έπρεπε κανείς δεν θα έπαιρνε εκείνο που ήθελε.
Αδειάζω το μυαλό μου από πολλά για να μου μείνουν περισσότερα .
Αναρωτιέμαι τι θα κάνω όταν θα μπορώ και σίγουρα θα είναι κάτι που θα το μπορούσα και νωρίτερα
Εύχομαι να γράψω ένα κείμενο που θα διαβάσουν τα παιδιά μου στην ηλικία μου και θα το εγκρίνουν.
Η διάθεση για γνώση έρχεται πάντα μετά την άρνηση των άλλων να στην προσφέρουν.
Εάν κάτι μ’αρέσει σε εκείνους που απεχθάνομαι είναι το πόσο πολύ διαφέρουμε.
Θα τελειώσω εκείνο που άρχισα όταν το φτάσω εκεί που δεν πίστεψα.
Εάν ξαφνικά ένας άγνωστος σας σταματήσει στον δρόμο, κάνει έρευνα αγοράς.
Έχετε γνωρίσει και εσείς εκείνους που περιφέρονται με ένα κουταλάκι του γλυκού γεμάτο νερό και σας ζητάνε σωσίβιο; (πνίξτε τους)- -Φέτος θα γίνει το ξεκαθάρισμα στον χώρο μας (ανέκδοτο που κυκλοφορεί χωρίς να κουράζει κάποιους τα τελευταία δέκα χρόνια και βάλε).
- Εταιρείες-πρόσωπα : Σημειώσατε 1-0.
- Η Επιτυχία έχει πολλές μητέρες - Η Αποτυχία είναι πάντα ορφανή
- Κάτω το time management - Ζήτω το life management
- Delalis διαβασμένος, ποτέ ηττημένος (Διαβάζετε και ανάποδα η στήλη αυτή)
Αν έχανα ότι είχα θα έβρισκα αυτά που είχα χάσει
Αν δημιουργούσα αυτά που δεν μου επέτρεψαν θα έμοιαζαν με εκείνα που μου έδωσαν;
Αν χάριζα τον χρόνο που μου κλέψανε θα τον έδινα σε εκείνους που μου λείψανε .
Αν κάποτε θα διάλεγα για μένανε θα διάλεγα εκείνους που με διάλεξαν.
Αν αύριο γνωρίζαμε το αύριο , ποιος σήμερα θα μίλαγε στον άλλον.
Αν πρέπει να το κάνω γιατί θέλανε Θα πρέπει να το θέλω για να γίνει.
Αν άρχιζα τα πάντα από σήμερα προλάβαινα να κάνω άλλα τόσα .
-Χθές η μέρα μου ξεκίνησε με ένα πρωινό στο κρεβάτι μου σαν αυτό των διαφημίσεων, όλα ήταν όνειρο, ένα λουλούδι στόλιζε τον δίσκο που έφερνε η πανέμορφη γυναίκα μου με φίλησε γλυκά ενώ το παιδί μας έφευγε με το σχολικό. Φόρεσα το καλό μου κουστούμι και διάλεξα για εκείνη την ημέρα την συσκευή του κινητού που ταίριαζε με το χρώμα του. Άνοιξα την πόρτα του γκαράζ και πήρα το αυτοκίνητο για την πόλη και όχι το άλλο. Στον δρόμο συναντούσα χαμογελαστούς ανθρώπους που με χαιρετούσανε. Όταν έφτασα στο όμορφο γραφείο μου όλοι με περίμεναν για να τους λύσω κάτι ή να τους υπογράψω κάτι, άλλωστε είμαι πετυχημένος. Μου πρόσφερε η γραμματέας μου ένα γιαούρτι και μια συνάδελφος μια βιταμίνη για να συνεχίσω το δύσκολο έργο μου. Εκείνη την στιγμή χτύπησε το κινητό μου σε ήχο γνωστού άσματος και η γυναίκα μου στην άλλη άκρη με ενημέρωνε ότι είχε μια κάρτα που όσο πιο πολύ ψώνιζε τόσο πιο φθηνά θα της ερχόταν ο λογαριασμός του κινητού. Πήγαινε για ψώνια με άλλη μια κάρτα που δεν τελείωνε ποτέ. Όχι η κάρτα τα ψώνια της. Αφού της ευχήθηκα ότι καλύτερο πήρα στο 090………τον αστρολόγο μου να με συμβουλεύσει για το υπόλοιπο της ημέρας μου. Ήσυχος πια συνέχιζα την συνηθισμένη μέρα μου.