User:Arash nassouri
The two tribes, Al Nassouri and Al Haram, entered Iran during the Safavid dynasty and settled in the south of Iran. The Al Nassouri tribe became residents of the ports of Kongan Taheri, Assaluyeh, and Gawbandi during the Safavid rule, and later Assaluyeh fell under the control of the Al Haram family. The sheikhs of Al Nassouri are from the Bani Khalid tribe, with some residing in Mecca and others in a place called "Al Na'ima" in Qatif. In the year 1135 AH (1717 AD), Sheikh Jabbar the first of Nassouri wrested the island of Bahrain from the hands of Sultan bin Saif II, the Imam of Muscat, bringing it under Al Nassouri's control. However, in the year 1150 AH, Nader Shah Afshar ordered the expulsion of Bahrain from Sheikh Jabbar's hands. Mohammad Taqi Khan Biglerbegi, Fars, by order of Nader Latif Khan Darya Begi, commander of Naderi ships in the Persian Gulf, was tasked with the conquest of Bahrain, and in the year 1150 AH, while Sheikh Jabbar was on a pilgrimage, he attacked the land of Bahrain and conquered it. Since then, the Al Nassouri tribe has permanently settled in Iran and renamed two ports in southern Iran in honor of their native ports in Arabia; one being Port Tambak (Tanbak), located 18 kilometers southeast of Kongan named after "Port Ainat", and the other being Port Nakhl, named Al Na'ima. Given that Sheikh Jabbar Nassouri had the suffix Taheri, he established a new port on the ruins of Siraf, naming it Port Taheri. 75 years later, Sheikh Jabbar the second, son of Sheikh Mohammad and grandson of Sheikh Hatam the first, commanded the Al Atobi to retake Bahrain from the Al Saud. Sheikh Jabbar the second had three sons; Sheikh Hassan, Sheikh Mentioned, Sheikh Hatam the second. During these years, the Al Haram tribe
ruled over Assaluyeh, with Sheikh Ibrahim Al Haram in control.
As mentioned, there was always war and conflict between the Nassouri and Al Haram families. Sheikh Jabbar the second paid great attention to the development and prosperity of the ports of Kongan and Taheri, constructing the beautiful castle of Port Taheri, known as Sheikh Nassouri's Castle, in 1224 AH.
which is currently being restored, adding a beautiful view to the heights of Port Taheri.... After him, his son Hatam the third committed to completing and finishing the construction of that castle. In the year 1293 AH, as Sheikh Hassan Al Nassouri was heading from Kongan to Gawbandi at sunset
to perform prayers by the port of Assaluyeh,
as soon as the news reached Sheikh Ibrahim Al Haram, he ordered the arrest of Sheikh Hassan and subsequently, that same night, Sheikh Hassan was murdered. In the year 1294 AH, in vengeance for his brother, he attacked Assaluyeh, Sheikh Ibrahim Al Haram, who was trying to escape the scene in disguise, was captured and, by the order of the mentioned Sheikh, along with two other sheikhs of Al Haram, namely Sheikh Saif and Sheikh Mohammad, were killed. It is noted that the mentioned Sheikh destroyed Assaluyeh during that assault. It should not go unmentioned that in World War I, when the British attacked the southern regions and the event of the heroes of Tangestan occurred in the Bushehr region, similar events took place in Kongan and Bandar Lengeh, and the mentioned Nassouri Sheikh fought fiercely against the British. At that time, a man named Agha Badr from Bandar Lengeh, who was the British-appointed consul in that port, intending to make peace with the British, aimed to prevent the fights, against whom the mentioned Sheikh led an army, and with the help of the riflemen of Tangestan and Rais Hussein Baneh Gazi attacked Lengeh, where in that conflict Agha Badr and his brother were killed by the bullets of Rais Hussein Baneh Gazi but at dusk of the same day, Rais Hussein was also killed by riflemen loyal to Agha Badr. The mentioned Sheikh, when the British were landing at the port of Chiroo near the island of Kish, shot at them and prevented their entry into Iranian territory. The mentioned Sheikh ruled over the areas of Kongan, Assaluyeh, Taheri, and Gawbandi until the year 1297 AH when due to the betrayal of Khoda Karam Khan Boyer Ahmadi and his son Mohammad Hassan Khan, they were trapped by Farhad Mirza Motamed Dowleh, the governor of Fars, and were executed in Shiraz. He had repaired the Red Castle of Gawbandi and made it his governing seat. After the mentioned Sheikh, his son Sheikh Hatam the second, and after him, his grandson Sheikh Hatam the third took over the governance of Kongan and Taheri, and the last person to govern the area and Port Taheri Siraf was Sheikh Nasser Nassouri, residing in the famous Siraf mansion known as Nassouri Castle, remembered fondly by the locals and past generations for the castle, and the charitable acts and aid provided by Sheikh Nasser Nassouri to those in need, Sheikh Jabbar Nassouri, Sheikh Kan'an, and Sheikh Suleiman Nassouri, who had a special dignity and respect in their time and still do among the people, will be discussed in the following parts. However, Port Assaluyeh did not see prosperity for years, remaining a small port village among the Three Ports, continuing its existence. The forgetfulness and isolation of Assaluyeh continued until recent years when the construction of the massive
South Pars Energy facilities introduced it as one of
the important and unique energy hubs of Iran to the world.
دخلت القبيلتان، النصوري والحرام، إلى إيران خلال عهد السلالة الصفوية واستقرتا في جنوب إيران. أصبحت قبيلة النصوري سكانًا لموانئ كنغان طاهري، عسلوية، وجوبندي خلال حكم الصفويين، ولاحقًا سقطت عسلوية تحت سيطرة عائلة الحرام. شيوخ النصوري من قبيلة بني خالد، بعضهم يقيم في مكة وآخرون في مكان يُسمى "النعيمة" في القطيف. في العام 1135 هـ (1717 م)، استولى الشيخ جبار الأول من النصوري على جزيرة البحرين من يد السلطان بن سيف الثاني، إمام مسقط، وأخضعها لسيطرة النصوري. ومع ذلك، في العام 1150 هـ، أمر نادر شاه أفشار بطرد البحرين من يد الشيخ جبار. كُلف محمد تقي خان بيغلربيغي، فارس، بأمر من نادر لطيف خان دريا بيغي، قائد سفن نادري في الخليج الفارسي، بفتح البحرين، وفي العام 1150 هـ، بينما كان الشيخ جبار في حج، هاجم أرض البحرين وفتحها. منذ ذلك الحين، استقرت قبيلة النصوري بشكل دائم في إيران وأعادت تسمية ميناءين في جنوب إيران تكريمًا لموانئهم الأصلية في العربية؛ أحدهما ميناء تمبك (تنبك)، الواقع على بعد 18 كيلومترًا جنوب شرق كنغان باسم "ميناء عينات"، والآخر ميناء نخل، سُمي النعيمة. بما أن الشيخ جبار النصوري كان يحمل لقب طاهري، أسس ميناءً جديدً ًا على أنقاض سيراف، وسمّاه ميناء طاهري. بعد 75 عامًا، أمر الشيخ جبار الثاني، ابن الشيخ محمد وحفيد الشيخ حاتم الأول، العتوب لاستعادة البحرين من آل سعود. كان للشيخ جبار الثاني ثلاثة أبناء؛ الشيخ حسن، الشيخ المذكور، الشيخ حاتم الثاني. خلال هذه السنوات،
حكمت قبيلة الحرام على عسلوية، بقيادة الشيخ إبراهيم الحرام.
كما ذُكر، كان هناك دائمًا حرب ونزاع بين عائلتي النصوري والحرام. أولى الشيخ جبار الثاني اهتمامًا كبيرًا بتطوير وازدهار موانئ كنغان وطاهري، وبنى قلعة بورت طاهري الجميلة، المعروفة باسم قلعة الشيخ نصوري، في عام 1224 هـ. والتي تُرمم حاليًا، مضيفةً منظرًا جميلاً إلى ارتفاعات بورت طاهري... بعده، تعهد ابنه حاتم الثالث بإكمال وإنهاء بناء تلك القلعة. في عام 1293 هـ، بينما كان الشيخ حسن النصوري في طريقه من كنغان إلى جوبندي عند غروب الشمس
لأداء الصلاة بجانب ميناء عسلوية،
بمجرد وصول الخبر إلى الشيخ إبراهيم الحرام، أمر باعتقال الشيخ حسن وعلى إثر ذلك، في نفس الليلة، تم قتل الشيخ حسن. في عام 1294 هـ، انتقامًا لأخيه، هاجم عسلوية، الشيخ إبراهيم الحرام، الذي كان يحاول الهروب من المشهد متنكرًا، تم القبض عليه وبأمر من الشيخ المذكور، مع اثنين آخرين من شيوخ الحرام، وهما الشيخ سيف والشيخ محمد، تم قتلهم. يُذكر أن الشيخ المذكور دمر عسلوية خلال هذا الهجوم. لا ينبغي أن يُغفل أنه في الحرب العالمية الأولى، عندما هاجم البريطانيون المناطق الجنوبية وحدثت واقعة أبطال تنجستان في منطقة بوشهر، وقعت أحداث مماثلة في كنغان وبندر لنجه، وقاتل الشيخ النصوري المذكور بشراسة ضد البريطانيين. في ذلك الوقت، كان رجل يُدعى آغا بدر من بندر لنجه، القنصل المعين من قبل البريطانيين في ذلك الميناء، ينوي إجراء سلام مع البريطانيين، يهدف إلى منع القتال، ضده قاد الشيخ المذكور جيشًا، وبمساعدة رماة تنجستان ورئيس حسين بنه غازي هاجموا لنجه، حيث في ذلك الصراع قُتل آغا بدر وأخوه برصاص رئيس حسين بنه غازي لكن عند غروب نفس اليوم، قُتل رئيس حسين أيضًا برصاص رماة موالين لآغا بدر. الشيخ المذكور، عندما كان البريطانيون يهبطون في ميناء شيرو بالقرب من جز يرة كيش، أطلق عليهم النار ومنع دخولهم إلى الأراضي الإيرانية. حكم الشيخ المذكور المناطق كنغان، عسلوية، طاهري، وجوبندي حتى عام 1297 هـ عندما بسبب خيانة خدا كرم خان بوير أحمدي وابنه محمد حسن خان، وقعوا في فخ فرهاد ميرزا معتمد الدولة، والي فارس، وأُعدموا في شيراز. قام بترميم القلعة الحمراء في جوبندي وجعلها مقرًا لحكومته. بعد الشيخ المذكور، تولى ابنه الشيخ حاتم الثاني، وبعده حفيده الشيخ حاتم الثالث، حكم كنغان وطاهري، وآخر شخص حكم المنطقة وميناء طاهري سيراف كان الشيخ ناصر النصوري، الذي يقيم في القصر الشهير في سيراف المعروف بقلعة النصوري، يتذكره السكان المحليون والأجيال السابقة بحب للقلعة، والأعمال الخيرية والمساعدة التي قدمها الشيخ ناصر النصوري للمحتاجين، الشيخ جبار النصوري، الشيخ كنعان، والشيخ سليمان النصوري، الذين كان لهم كرامة واحترام خاص في وقتهم ولا يزالون بين الناس، سيتم مناقشتهم في الأجزاء التالية. ومع ذلك، لم يشهد ميناء عسلوية الازدهار لسنوات، مستمرًا في وجوده كقرية ميناء صغيرة بين الموانئ الثلاثة. استمر نسيان وعزلة عسلوية حتى السنوات الأخيرة عندما أدى بناء منشآت طاقة بارس الجنوبية الضخمة
إلى تقديمها كواحدة من
مراكز الطاقة الهامة والفريدة في إيران للعالم.
دو طایفه آل نصور، آل حرم در زمان دولت صفوی وارد ایران شده و در جنوب ایران مقیم گشتند. آل نصوری از زمان حکومت صفوی مقیم بنادر کنگان طاهری، عسلویه و گاوبندی شدند که بعدها عسلویه در اختیار خاندان آل حرم قرار گرفت. شیوخ آل نصور از طایفه بنی خالد هستند که گروهی از آنها مقیم مکه مکرمه و گروهی دیگر در محلی به نام "النعیمه در قطيف سکونت داشتند. در سال ۱۱۳۵ هجری /۱۷۱۷ میلادی) شیخ جباره اول نصوری جزیره بحرین را از دست سلطان بن سیف ثانی امام مسقط خارج ساخت و این جزیره به تصرف آل نصور درآمد. اما در سال ۱۱۵۰ هجری قمری نادر شاه افشار، فرمان خروج بحرین را از دست شیخ جباره صادر کرد. محمد تقی خان بیگلر بیگی ،فارس بنا به فرمان نادر لطیف خان دریا بیگی فرمانده کشتی های نادری در خلیج فارس را مامور فتح بحرین کرد و او در سال ۱۱۵۰ هجری قمری زمانی که شیخ جباره در سفر حج بود بر سرزمین بحرین تاخته و بر آن کشور استیلا یافت. از آن پس طایفه آل نصور برای همیشه مقیم ایران گشته و دو بندر از بنادر جنوبی ایران را به احترام بنادر زادوبوم خود در عربستان با نام های جدید نامیدند؛ یکی بندر تمبک (تنبک) در ۱۸ کیلومتری جنوب شرقی کنگان که به نام بندر عینات" و دیگری بندر نخل که به نام النعیمه موسوم ساختند. نظر به اینکه به دنبال نام شیخ جباره نصوری، پسوند طاهری قرار داشت و در اصل شیخ جباره نصوری طاهری بود، در حاشیه ویرانه های سیراف بندر جدیدی تاسیس کرده و آن را بندر طاهری نامیدند. ۷۵ سال بعد شیخ جباره دوم پسر شیخ محمد و نوه شیخ حاتم اول به آل عتوب حکم کرد تا بحرین را از آل سعود بازپس گیرد. شیخ جباره دوم صاحب سه پسر به نام های؛ شیخ حسن شیخ مذکور، شیخ حاتم دوم بود. در همین سالها طایفه آل حرم بر
عسلویه حکم می راندند و شیخ ابراهیم آل حرم حکومت عسلویه را در اختیار داشت.
چنانکه گفته شد بین خاندان نصوری و خاندان آل حرم همیشه جنگ و نزاع بود. شیخ جباره دوم به عمران و آبادی بنادر کنگان و طاهری توجه بسیار مبذول داشت و قلعه زیبای بندر طاهری معروف به قلعه شیخ نصوری را در سال ۱۲۲۴ ه.ق بنا نهاد.
که هم اکنون در حال مرمت میباشد و نمای بسیار زیبایی بر بلندای بندر طاهری به این بندر داده.... پس از او پسرش حاتم سوم به تکمیل و اتمام ساخت آن قلعه همت گمارند. در سال ۱۲۹۳ ه.ق که شیخ حسن آل نصور از کنگان رهسپار گاوبندی شده بود هنگام غروب
برای ادای نماز در کناره بندر عسلویه فرود آمد
به محض آنکه خبر به شیخ ابراهیم آل حرم بردند وی دستور دستگیری شیخ حسن را صادر کرد و متعاقب آن در همان شب شیخ حسن را به قتل رساندند. در سال ۱۲۹۴ ه.ق به خونخواهی برادر بر عسلویه تاخت، شیخ ابراهیم آل حرم که با لباس مبدل قصد فرار از معرکه را داشت دستگیر شد و به فرمان شیخ مذکور به همراه دو تن دیگر از شیوخ آل حرم یعنی شیخ سیف و شیخ محمد به قتل رسیدند. مطلعان نوشته اند که شیخ مذکور در آن یورش عسلویه را ویران کرد. نا گفته نماند که در جنگ جهانی اول که انگلیسی ها به نواحی جنوب تاختند و واقعه دلیران تنگستان در منطقه بوشهر پدید آمد در نواحی کنگان و بندر لنگه نیز مشابه چنین وقایعی رخ داد و شیخ مذکور نصوری علیه انگلیسی ها مبارزات بسیار نمود. در آن زمان مردی به نام آقا بدر اهل بندر لنگه که کنسول دست نشانده انگلیس در آن بندر بود در راستای سازش با انگلیسی ها قصد جلوگیری از مبارزات را داشت که شیخ مذکور علیه او لشگر کشید و با کمک تفنگچی های تنگستانی و رئیس حسین بنه گزی به لنگه تاخت که در آن درگیری آقا بدر و برادرش به ضرب گلوله رئیس حسین بنه گزی کشته شدند اما در غروب همان روز رئیس حسین نیز توسط تفنگچی های طرفدار آقا بدر به قتل رسید. شیخ مذکور هنگام پیاده شدن انگلیسی ها در بندر چیرو در نزدیکی جزیره کیش، آنها را به گلوله بسته و مانع ورود آنها به خاک ایران شد. شیخ مذکور تا سال ۱۲۹۷ ه.ق که با عهد شکنی خدا کرم خان بویر احمدی و پسرش محمد حسن خان به دام فرهاد میرزا معتمدالدوله والی فارس افتاده و در شیراز اعدام شد بر نواحی کنگان و عسلویه و طاهری و گاوبندی حکم می راند و قلعه سرخ گاوبندی را مرمت نموده و مقر حکومت خود قرار داده بود. پس از شیخ مذکور، پسر او شیخ حاتم دوم و پس از وی نوه اش شیخ حاتم سوم به حکومت کنگان و طاهری رسیدند و آخرین فردی که بر منطقه و بندر طاهری سیراف فعلی حکومت کرد شیخ ناصر نصوری بود که در عمارت معروف سیراف معروف به قلعه نصوری منزل خاندان نصوری که اهالی منطقه و گذشتگان همه به نیکی از قلعه یاد میکنند و از خیرات و کمکهای شیخ ناصر نصوری به افراد نیازمند یاد میکنند از شیخ جبار نصوری شیخ کنعان و شیخ سلیمان نصوری که عزت و احترام خاصی در زمان خود و تاکنون مابین مردم داشتند و دارند در قسمت های بعدی خواهیم گفت و اما بندر عسلویه دیگر روی آبادانی ندید و سالها در قالب یک روستای کوچک بندری جزو بنادر ثلاث به حیات خود ادامه داد. فراموشی و انزوای عسلویه تا سال های اخیر ادامه داشت که پس از احداث تاسیسات عظیم
انرژی پارس جنوبی به عنوان یکی از قطب های
مهم و منحصر به فرد انرژی ایران به جهانیان
معرفی شده است.