فارسی: آنچه که در گذر از عهد قدیم به عصر جدید رخ داده است، سبک شدن معماری است. مقایسه چهارتاقی نیاسر (دوره ساسانی) که گنبد بر پایه های ضخیم استوار شده است و مسجد جامع عباسی اصفهان، به خوبی گواه این است که به مرور زمان، معماران در پوشش دهانه ها به دنبال راه هایی برای سبک کردن حجم بودند. یکی از روش های سبک سازی دهانه های بزرگ و گنبدها، تبدیل مربع به دایره و استفاده از ترک است که نمونه ای از آن را می توان در گنبد خواجه نظام الملک مسجد جامع اصفهان (دوره سلجوقی) دید. ویژگی تکاملی معماری ایران در دوره معاصر تجرید است. معماری معاصر با حفظ ویژگی های بنیادی خود در جهت انتزاعی شدن پیش رفت. نظیر مقبره بوعلی سینا (1367 ه.ش) که نمونه تجرید شده گنبد قابوس بن وشمگیر (375 ه.ش) است. تجرید در معماری معاصر را در معماری مساجد خارج از ایران هم شاهد هستیم. در آفرینش فرم مسجد مرکز همایش های بین المللی اصفهان، از گنبد به عنوان عنصر نمادین معماری ایرانی و اسلامی الهام گرفته شده است ضمنا به جهت قرارگیری در مرکز همایش های بین المللی، طرح با فرم سالن اجلاس قرابت دارد. گنبد بر پایه ی مربع شکل به روش تبدیل مربع به دایره و با استفاده از ترکهایی با الهام از نقوش اسلیمی و با رعایت اصل تجرید بنا شده است. در شکل گیری گنبدخانه سعی شد که خلوص مکعب گنبدخانه حفظ شود. مسجد در جهت قبله چرخیده و گنبدخانه با چهار ایوان که از عناصر معماری مناطق کویری بوده احاطه شده است.